MODLITWA NA KAŻDY DZIEŃ

IV Niedziela Wielkanocna

Pierwsze czytanie

Dzieje Apostolskie 13,14.43-52

Oni zaś przeszli przez Perge, dotarli do Antiochii Pizydyjskiej, weszli w dzień sobotni do synagogi i usiedli. A po zakończeniu zebrania, wielu Żydów i pobożnych prozelitów towarzyszyło Pawłowi i Barnabie, którzy w rozmowie starali się zachęcić ich do wytrwania w łasce Boga. W następny szabat zebrało się niemal całe miasto, aby słuchać słowa Bożego. Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, ogarnęła ich zazdrość, i bluźniąc sprzeciwiali się temu, co mówił Paweł. Wtedy Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: «Należało głosić słowo Boże najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan. Tak bowiem nakazał nam Pan: Ustanowiłem Cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi». Poganie słysząc to radowali się i wielbili słowo Pańskie, a wszyscy, przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli. Słowo Pańskie rozszerzało się po całym kraju. Ale Żydzi podburzyli pobożne a wpływowe niewiasty i znaczniejszych obywateli, wzniecili prześladowanie Pawła i Barnaby i wyrzucili ich ze swoich granic. A oni otrząsnąwszy na nich pył z nóg, przyszli do Ikonium, a uczniów napełniało wesele i Duch Święty.

Psalm responsoryjny

Psalm 100

My ludem Pana i Jego owcami.

Wykrzykujcie na cześć Pana wszystkie ziemie,
służcie Panu z weselem,
Stawajcie przed obliczem Pana
z okrzykami radości.

Wiedzcie, że Pan jest Bogiem,
On sam nas stworzył.
Jesteśmy Jego własnością,
Jego ludem, owcami Jego pastwiska,

W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem,
z hymnami w Jego przedsionki.
Albowiem Pan jest dobry,
Jego łaska trwa na wieki.
 
 

Drugie czytanie

Apokalipsa 7,9.14-17

Potem ujrzałem:
a oto wielki tłum,
którego nie mógł nikt policzyć,
z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków,
stojący przed tronem i przed Barankiem.
Odziani są w białe szaty,
a w ręku ich palmy.
I powiedziałem do niego:
«Panie, ty wiesz».
I rzekł do mnie:
«To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku
i opłukali swe szaty,
i w krwi Baranka je wybielili.
Dlatego są przed tronem Boga
i w Jego świątyni cześć Mu oddają we dnie i w nocy.
A Zasiadający na tronie rozciągnie namiot nad nimi.
Nie będą już łaknąć ani nie będą już pragnąć,
i nie porazi ich słońce ani żaden upał,
bo paść ich będzie Baranek, który jest pośrodku tronu,
i poprowadzi ich do źródeł wód życia:
i każdą łzę otrze Bóg z ich oczu».

Czytanie Ewangelii

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Wczoraj zostałem pogrzebany z Chrystusem,
dziś zmartwychwstaję z Tobą, który zmartwychwstałeś,
z Tobą zostałem ukrzyżowany,
pamiętaj o mnie w swoim królestwie.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Jana 10,27-30

Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną i Ja daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy».

 

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Wczoraj zostałem pogrzebany z Chrystusem,
dziś zmartwychwstaję z Tobą, który zmartwychwstałeś,
z Tobą zostałem ukrzyżowany,
pamiętaj o mnie w swoim królestwie.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Homilia

Wydarzenie, które miało miejsce w Antiochii, jest ostrzeżeniem dla każdego wierzącego, dla każdej wspólnoty kościelnej, a także dla tej coraz bardziej umacniającej się indywidualistycznej i autoreferencyjnej mentalności. Wiara w to, że już znamy Pana i Go posiadamy, a tym samym blokowanie nieustannego wezwania do nawrócenia serca, które każdego dnia zaprasza nas do przekraczania naszych granic, jest zaprzeczeniem Ewangelii, a w ostatecznym rozrachunku bluźnierstwem. Życie naśladujące Jezusa i Jego Ewangelię nie oznacza pewności przynależności ani cichego nabycia prastarego wybrania. Słuchanie wiąże się z wysiłkiem i pilną potrzebą zmiany serca w podążaniu za Panem. W Ewangelii Jezus mówi: „Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną” (J 10,27-30). Być wiernym Panu oznacza słuchać Jego głosu i naśladować Go każdego dnia, dokądkolwiek nas prowadzi. Jest to dokładne przeciwieństwo siedzenia bezczynnie i dumnie w synagodze w Antiochii.
Tym, którzy go słuchają i tym, którzy za nim podążają, obiecuje życie wieczne: nikt z nich nie zginie – mówi Jezus z pewnością kogoś, kto wie, że ma moc potężniejszą nawet niż śmierć. I dodaje: „Nikt nie wyrwie ich z mojej ręki”. Jest dobrym pasterzem, mocnym i zazdrosnym o swoje owce. Życie tych, którzy Go słuchają, jest w rękach Boga; ręce, które nie zapominają i które zawsze wiedzą, jak wspierać. Apokalipsa przedstawia przeciwieństwo tego, co przydarzyło się Żydom w Antiochii Pizydyjskiej; głoszenie przełamało wąskie ramy tych religijnych ludzi i skierowało się w stronę ogromnego świata ludzi.
Ewangelia poszerza serce każdego wierzącego, ponieważ podcina gorzki korzeń egoizmu. W sercu każdego człowieka z tego „tłumu”, o którym mówi Apokalipsa (także tych, którzy nie wiedząc o tym, są ożywiani Duchem Bożym), odczuwamy oddech wszechświata, który podtrzymuje samo serce Dobrego Pasterza. Tej niedzieli Kościół zaprasza nas do modlitwy za kapłanów i ich zadanie duszpasterskie. Jest to modlitwa, która angażuje nas, doskonale wiedząc, że wszyscy, ale oni w szczególności, powinni żyć tchnieniem tej powszechnej miłości, charakterystycznej dla chrześcijańskiej Ewangelii.