FEEST VAN DE HEILIGE DRIE-EENHEID Lees meer
FEEST VAN DE HEILIGE DRIE-EENHEID
Eerste Lezing
Spreuken 8,22-31
De Heer schiep mij aan het begin van zijn weg,
nog voor zijn werken, van oudsher.
Uit eeuwigheid ben ik gevormd,
vanaf het begin, voordat de aarde ontstond.
Ik ben al ontstaan toen er nog geen oceaan was,
toen er nog geen bronnen waren, rijk aan water.
Voordat de bergen werden neergezet,
nog eerder dan de heuvels, ben ik ontstaan.
Hij had de aarde en de velden nog niet gemaakt,
zelfs niet de elementen van de wereld.
Ik was erbij toen Hij de hemel op zijn plaats zette,
toen Hij een boog spande over de oceaan,
en daarboven het machtige wolkengewelf zette;
toen Hij de geweldige bronnen van de oceaan maakte
en de zee haar grens gaf,
zodat het water zijn geboden niet overtrad,
en toen Hij de grondvesten van de aarde bouwde.
Ik stond als uitvoerster aan zijn zijde,
en ik was zijn vreugde, mij dag in dag uit
verheugend voor zijn aangezicht, steeds weer,
mij verheugend over zijn aardrijk
en ik vond mijn vreugde bij de mensen.
Psalmgezang
Psalm 8
Heer, onze Heer, hoe ontzagwekkend is uw Naam op aarde!
Als ik naar de hemel kijk, het kunstwerk van uw vingers,
als ik maan en sterren zie, die Gij daar hebt gezet.
Ach, wat is de mens dan, dat Gij naar hem omziet,
't mensenkind, dat Gij zo voor hem zorgt?
Niet veel minder dan een engel hebt Gij hem geschapen,
hem omkleed met schoonheid en met pracht.
Heel uw schepping aan hem onderworpen,
alles aan zijn voeten neergelegd.
Runderen en schapen overal,
ook de wilde dieren op de velden.
Vogels in de lucht en vissen in de zee,
al wat wemelt in de oceanen.
Tweede Lezing
Romeinen 5,1-5
Gerechtvaardigd door het geloof leven wij in vrede met God door Jezus Christus onze Heer. Hij is het die ons door het geloof de toegang heeft ontsloten tot die genade waarin wij staan; door Hem ook mogen wij ons beroemen op onze hoop op de heerlijkheid van God. Meer nog, wij zijn zelfs trots op onze beproevingen, in het besef dat verdrukking leidt tot volharding, volharding tot beproefde deugd en die weer tot hoop. En de hoop wordt niet teleurgesteld, want Gods liefde is in ons hart uitgestort door de heilige Geest die ons werd geschonken.
Evangelie
Alleluia, alleluia, alleluia !
Gisteren ben ik met Christus begraven,
vandaag verrijs ik met U die verrezen zijt.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Johannes 16,12-15
Eigenlijk heb Ik jullie nog veel te zeggen, maar je kunt het nu nog niet verwerken. Wanneer de Geest der waarheid komt, zal Hij jullie leidsman naar de volle waarheid zijn – niet dat Hij eigenmachtig zal spreken, Hij zal slechts zeggen wat Hij te horen krijgt – en wat komen gaat, zal Hij jullie meedelen. Hij zal Mij verheerlijken, want wat Hij jullie zal meedelen, komt van Mij. Alles wat de Vader heeft is ook van Mij; daarom mag Ik zeggen dat hetgeen Hij jullie zal meedelen, van Mij komt.
[Copyright © 1995 Katholieke Bijbelstichting]
Alleluia, alleluia, alleluia !
Gisteren ben ik met Christus begraven,
vandaag verrijs ik met U die verrezen zijt.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Homilie
Op deze eerste zondag na Pinksteren viert de liturgie het feest van de heilige Drie-eenheid, het mysterie van God dat de kern vormt van ons geloof. Het evangelie volgens Johannes vermeldt enkele van de woorden die Jezus tot zijn leerlingen sprak bij het Laatste Avondmaal, om hun de weg naar de Vader te wijzen. De Geest zou hen leiden: "Wanneer de Geest der waarheid komt, zal Hij jullie leidsman naar de volle waarheid zijn - niet dat Hij eigenmachtig zal spreken, Hij zal slechts zeggen wat Hij te horen krijgt - en wat komen gaat, zal Hij jullie meedelen". De Geest zal de leerlingen leiden naar het hart van God, de wereld van God, het leven van God, dat een leven is van liefdevolle gemeenschap tussen de Vader, de Zoon en de heilige Geest. De God van Jezus is een "familie" van drie personen; hun eenheid vloeit voort uit de liefde die hen verbindt. Anders gezegd: ze houden zoveel van elkaar dat ze één zijn. Deze ongelooflijke "familie" is de geschiedenis van de mensheid binnengegaan om iedereen op te roepen om er deel van uit te maken. Iedereen is geroepen om deel uit te maken van deze bijzondere "familie van God". Aan het begin en het einde van de geschiedenis staat deze gemeenschap van de Vader, de Zoon en de heilige Geest. De trinitaire horizon omspant ons allen, niemand wordt uitgesloten.
De kerk, elke gemeenschap, komt voort uit dit mysterie. De kerk ontstaat niet van onderuit, ze is niet de vrucht van de inzet of een opwelling van edelmoedige harten, het is niet de som van individuen die besluiten om bij elkaar te blijven. De gemeenschap van gelovigen komt van boven, van een God die de "gemeenschap" is van de Vader en de Zoon met de heilige Geest. De kerk is dus, zoals Vaticanum II schrijft, in de eerste plaats een mysterie dat moet worden overwogen, verwelkomd, gerespecteerd, beschermd, verdedigd en bemind. Het is een mysterie van liefde dat zich veruitwendigt, dat ons uit onszelf weghaalt. Want dit heeft God gedaan: Hij is uit zichzelf getreden met de schepping en daarna met Noach, Abraham en Mozes en ten slotte heeft Hij zijn Zoon gezonden om de hele menselijke familie bijeen te brengen in een gemeenschap van broers en zussen.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
